Czas powstania pierwszej świątyni w Łówczy nie jest znany, być może spalona wraz z dokumentami została podczas najazdu Tatarów w 1672 roku. Według Karola Notza, który odwiedził Łówczę w 1904 roku, pod prezbiterium obecnej świątyni znajduje się belek, który miał być dawniej odrzwiami starej cerkwi z napisem „Sosdan chram sej 1698”. Co oznacza, że druga z kolei świątynia miała powstać po zniszczeniach tatarskich. Natomiast trzecia cerkiew, pod wezwaniem św. Paraskewy, zbudowana została w 1808 roku dzięki staraniom ówczesnego właściciela wsi Jana Matczyńskiego. Pierwotnie miała wygląd kościoła z dwudzielnym planem i dachami dwuspadowymi. Pod zakrystią od południowej strony zbudowana została krypta rodowa. Świątynia zmieniła swój wygląd w 1899 roku, kiedy to podczas remontu postanowiono zmienić jej wygląd, dodając babiniec i kopułę nad nawą główną. Początkowo wewnętrzne ściany malowane były na biało, dopiero w 1905 roku pokryto je malowidłami.

Po akcji „Wisła”, kiedy wysiedlono większość grekokatolików z ziem wschodnich, cerkiew nie miała opiekunów, dlatego została przejęta przez kościół katolicki i stała się kaplicą filialną parafii rzymskokatolickiej w Płazowie. Około 1960 roku wykonano remont świątyni. Wtedy właśnie południową zakrystię przerobiono na salkę katechetyczną.

W latach 1998-2002 został wybudowany nowy kościół filialny w Łówczy dla parafii płazowskiej, którego patronką została Matka Boża Bolesna. Wtedy też cerkiew przestała być użytkowana przez wiernych i obecnie jest obiektem zabytkowym.

Przy cerkwi znajdziemy drewnianą dzwonnicę z końca XIX wieku. Zbudowana została przez cieślę o nazwisku Petraszkewicz, który wyciął swój podpis na belce na piętrze dzwonnicy. Poprzednia miała stać na osi świątyni, jako dzwonnica bramna.

Adres: 37-614 Łówcza, Cerkiew św. Paraskewy